Hollt doch de Duums för den Sittich
De Optikermeister Oswald Andrae ( 1926-1997) ut Jever is al in junge Johren mit dat Schrieven anfungen, in twee Spraken. Dorför hett he sogor sien Arbeit opgeven. Mit sien plattdüütsche Texten is he in de 70er un 80er-Johren wat heel Besünners.
Wi harrn mal en bunten Vagel./He is wegflagen./Uns Koopmann meen:/
„De Vagel bringt dat nich wiet./Woll kann he Spröök maken/so as sien Herr,/man Finken verstaht hüm nich./De fallt över hüm her./He hett to bunte Fäärn.“/Hollt doch de Duums/för den Sittich!
He is een vun de eersten Schrieverslüüd, de mit de Traditschonen vun’t 19. Johrhunnert kumplett breken deit. Keen lyrisch Ik mehr, dat vull Wehmoot över ole Tieden räsoneert un de Kinnertiet in güllen Licht dükert. Sien Lyrik is aktuell un richt sik an en aktiven Leser: maak wat un do wat! In düt Book finnt wi Lyrik, Leder un Prosatexten, opbuut as en Nett. Allens hangt mitenanner tosamen. Man hett em in de nedderdüütsche Szeen lang nich wohrnahmen, un nu is he meist vergeten. Dat is schaad un schull nich ween.
„Was einer sieht, der den Kopf nicht in den Sand steckt“ – so heet dat in de Wöör vörut. Un dat gellt ok för den Leser vundaag: nich opgeven, jüst ok, wenn dat um de plattdüütsche Spraak geiht.
Niederdeutsche Text, Lyrik, Prosa, Lieder, Werk & Wirkung. Hrsg. v. Johann P. Tammen.
Bremerhaven: Wirtschaftsverl. NW 1983. 254 S.
Ok hier gellt: Kiek in’t Nett un in ole Bökerschappen!